De term Vina de Tavola refereert aan gewone wijnen zonder oorsprongsbenaming. De tafelwijnen zijn meestal mening van verschillende variëteiten en meestal meer geschikt voor lokale consumptie.

Een wijn met een DOC-toekenning staat voor een kwaliteitswijn met een gecontroleerde oorsprongsbenaming, dus meer specifiek dan de IGT. In de productievoorschriften voor deze classificatie staan oa. de druivensoort (waar deze wijn van gemaakt moet worden), vinificatie methode, rijpingstijd, etc. vermeld.

Eén van de meest innovatieve aspecten van de "Wet 164" is de invoering van de classificatie IGT. De elementen die kenmerkend zijn voor de IGT-wijnen zijn de aanduiding van het geografische gebied (o.a. Toscane, Marken), van de gebruikte basisdruif. De wijnen moeten voor minstens 85 % afkomstig zijn uit het geografische gebied waarvan zij de naam dragen en moeten beantwoorden aan de criteria die zijn opgenomen in de voor iedere IGT afzonderlijke productievoorschriften. Er bestaan zeer hoogwaardige IGT wijnen, vaak zijn deze wijnen gemaakt van niet inheemse druiven soorten (bv. Cabernet Sauvignon, Merlot of Chardonnay).

De 'G' achter DOC staat voor 'Garantita' en garandeert daarmee een zekere superieure kwaliteit van de wijn. In 1980 werd deze benaming ingevoegd en toegekend aan 4 wijnen van superieure kwaliteit uit Piemonte en Toscane: Barolo en Barbaresco (beide uit Piemonte), Brunello di Montalcino en Vino Nobile di Montepulciano (beide uit Toscane). DOCG wijnen voldoen aan de meest strikte eisen van de Italiaanse wijn wetgeving. Voordat een DOCG-wijn in de handel gebracht mag worden, moet hij 2 testen met goed gevolg hebben afgelegd. De eerste test wordt uitgevoerd tijdens de productiefase; de tweede test na rijping en bottelen.